Τα κάστρα της ελευθερίας

Τρεις περιοχές της Ελλάδας κατάφεραν να διατηρήσουν σχετική ελευθερία

Το Σούλι, η Μάνη και τα Σφακιά

Οι Σουλιώτες πολλές φορές αντιμετώπισαν τους Τούρκους. Οι πιο ηρωικές στιγμές γράφτηκαν από τις Σουλιώτισσες όταν μπροστά στο δίλημμα ελευθερία ή θάνατος επέλεξαν να πεθάνουν.

Το δημοτικό τραγούδι υμνεί την επιλογή τους

O Χορός του Ζαλόγγου

Έχε γεια καημένε κόσμε,
έχε γεια γλυκιά ζωή
Και 'συ δύστυχη πατρίδα
έχε γεια παντοτινή.

Έχετε γεια βρυσούλες
λόγγοι, βουνά, ραχούλες
Έχετε γεια βρυσούλες
και σεις Σουλιωτοπούλες

Στη στεριά δε ζει το ψάρι
ούτ' ανθός στην αμμουδιά
Κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε
δίχως την ελευθεριά.

Έχετε γεια βρυσούλες
...

Οι Σουλιώτισσες δε μάθαν
για να ζούνε μοναχά
Ξέρουνε και να πεθαίνουν
να μη στέργουν στη σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες



Στη Μάνη οι κάτοικοι οργανώθηκαν με βάση την οικογένεια και πολλές συγγενικές οικογένειες αποτελούσαν μια πατριά.
Χτίζαν τα σπίτια τους με τρόπο που να προστατεύονται από τις επιθέσεις. Στη μέση υψωνόταν ο πύργος του καπετάνιου και γύρω τα σπίτια των συγγενών.

Στα απόκρημνα βουνά της Κρήτης τα Λευκά όρη οι Σφακιανοί έζησαν και αυτοί σχετικά ελεύθεροι.