Χαρές και λύπες της καθημερινής ζωής

Ένας λαός που δε ξεχνά τα έθιμα και τις παραδόσεις του δε χάνει την ταυτότητά του.
Οι σκλαβωμένοι Έλληνες κατάφεραν στη διάρκει της τουρκοκρατίας να διατηρήσουν πολλά από τα θρησκευτικά εθιμά τους.

Χριστιανική γιορτή του Αγίου Ιωάννη στην παραλία των Θεραπιών, 1819.Έγχρωμη χαλκογραφία.
Σχέδιο Mayer, χάραξη Bowyer R.
Mayer, L., Interesting Views in Turkey, London 1819, πιν. 3.
Αθήνα, Συλλογή Ευστ. Φινόπουλου.

πηγή: http://www.fhw.gr/chronos/11/el/gr/ceremony/time/images/christian2.html

Διαβάζω το απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός περιηγητή για τις γιορτές των Ελλήνων.

Οι Έλληνες για να μπορέσουν να ζήσουν κάτω από το τουρκικό ζυγό είχαν μάθει να συνεργάζονται και να αλληλοβοηθιούνται. Πολλές από τις καθημερινές δουλειές (αγροτικές ή άλλες) τις έκαναν όλοι μαζί. Οι γυναίκες πολλές φορές έκαναν δύσκολες σπιτικές δουλειές (π.χ. ξάσιμο του μαλλιού, ξεφύλλισμα του καλαμποκιού κλπ.) όλες μαζί μαζεμένες το βράδυ σε κάποιο σπίτι. Αυτά τα ονόμαζαν νυχτέρια.

Μια γιαγιά μιλάει για τα νυχτέρια

Και ο Γιάννης Μαρκόπουλος δημιουργεί ένα υπέροχο τραγούδι με το ίδιο θέμα